Mili Goście!
Drogie Koleżanki i Koledzy! Kolejarze
Członkowie Związku Zawodowego Dyżurnych Ruchu PKP!

Na wstępie bardzo serdecznie witam wszystkich zgromadzonych na tej sali, szczególnie naszych szanownych gości:
Pana Ministra Andrzeja Bittela - podsekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Budownictwa,
Pana Ireneusza Merchel – Prezesa Zarządu PKP PLK S.A.
Witam Poczty Sztandarowe Naszego Związku a szczególnie witam Was Koleżanki i Koledzy wyróżnieni odznaczeniami honorowymi resortowymi i związkowymi.

W historii Naszego Związku Zawodowego Dyżurnych Ruchu PKP jest piękna tradycja. Co roku w drugiej połowie listopada, kiedy Brać kolejarska obchodzi swoje święto i dziękuje za opiekę swojej Patronce św. Katarzynie Aleksandryjskiej - także i my spotykamy się i dziękujemy tym, którzy swoją pracą i postawą pokazali, na czym polega przynależność do związku i co to znaczy być aktywnym członkiem związku zawodowego.

Od wielu lat radość świętowania naszego kolejarskiego święta burzy otaczająca nas rzeczywistość, warunki w jakich działamy i w jakich pracujemy.
Pozwólcie, że zanim przystąpimy do tych miłych chwil związanych z uhonorowaniem naszych Koleżanek i Kolegów – odznaczeniami resortowymi i związkowymi – zwrócę uwagę na tę mniej miłą stronę naszej pracy.

Dzisiaj pracownicy odpowiedzialni bezpośrednio za ruch pociągów i bezpieczeństwo, tzw. pracownicy liniowi często pytają swoich zwierzchników:
• dlaczego tylko oni są pociągnięci do odpowiedzialności za błędy systemowe i proceduralne będące pochodnymi wypadków na polskiej kolei? Od pierwszych chwil po katastrofie pod Szczekocinami jako Związek wskazujemy, że przyczyn katastrofy nie można szukać tylko w błędzie jednego człowieka – to przecież cały splot wielu innych okoliczności mających bezpośredni wpływ na jej powstanie.
• dlaczego podstawowe stanowisko na kolei „ zwrotniczy” szczególnie związane z bezpieczeństwem ruchu kolejowego nie jest stanowiskiem kolejowym od 2014 roku?. Pracownicy ci wykonują czynności związane z bezpieczeństwem ruchu kolejowego i podobnie jak dyżurny ruchu czy nastawniczy ponoszą za to odpowiedzialność. Zadania ich obejmują między innymi ręczne układanie drogi przebiegu dla jazd pociągowych i manewrowych, wykrywanie usterek w przejeżdżającym taborze zagrażającym bezpieczeństwu ruchu kolejowego, czy też utrzymanie zwrotnic czy wykolejnic.
• dlaczego pracodawca w czasie doraźnej kontroli na posterunku , używając narkotestu do badania, podejrzewa pracownika o przestępstwo, który pracuje po zażyciu środków przeciw bólowych lub środków przeciw grypie, – zgodnie z obowiązującą instrukcją IK3.
• dlaczego nikt w naszym kraju nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, ile jeden pracownik może obserwować ekranów monitorów, które czasami są rozmieszczone w różnych miejscach na posterunku?
• dlaczego, dlaczego i tak można zadawać kolejne pytania dlaczego, a przeważnie odpowiedź jest jedna, jak ci się nie podoba to się zwolnij, lub zmienia się pracownikowi miejsce pracy – jak sobie podojeżdża rowerem kilkadziesiąt kilometrów to nie będzie zadawał pytań, lub przełożony kieruje pracownika na dodatkowe badania kontrolne i powiadamia lekarza medycyny pracy, aby nie podpisywał temu pracownikowi badań bo zagraża bezpieczeństwu ruchu. Szanowni Państwo to nie są bajki, są to skrajne przypadki, ale są to fakty i to się dzieje w naszym ukochanym kraju.

Po tych przykładach widać, jak został zdegradowany zawód polskiego kolejarza. Bo czym była i powinna być praca na kolei? Powinna zawsze być służbą, misją, a kolejarski mundur powinien zobowiązywać do solidności, sumienności i nadzwyczajnej dbałości o bezpieczeństwo podróżnych.
I co się zmieniło i jakie zostały wyciągnięte wnioski na przyszłość - w zasadzie, nic nie zmieniła ta publiczna debata ani w zakresie bezpieczeństwa ruchu kolejowego w Polsce, ani w naszej codzienności na posterunkach ruchu.

Nie możemy także zgodzić się, aby głównym środkiem zapobiegawczym rzekomo mającym w przyszłości zapobiec wypadkom – były kosmetyczne zmiany w rozporządzeniach lub instrukcjach – przerzucające odpowiedzialność z jednego pracownika na drugiego np. z maszynisty na dyżurnego ruchu.
Takie zmiany nie poprawią bezpieczeństwa ruchu kolejowego, kiedy pracownicy na posterunkach prowadzą ruch pociągów przy okazji innych obowiązków, kiedy np. regulaminy robót w punkcie „zwiększenie obsady na posterunku…” zawierają krótkie stwierdzenie „nie zachodzi potrzeba” a te same regulaminy przypisują pracownikowi posterunku dodatkowe czynności związane z odbiegającym od normalnego trybem organizacji ruchu pociągów, jak również koordynacją pracy firm pracujących w okręgu przez niego nadzorowanym.
Co prawda dostrzeżono, że takie sytuacje mogą wpływać stresująco na pracę dyżurnych ruchu – lecz czy zaplanowane na szeroką skalę szkolenia z umiejętności radzenia sobie ze stresem będą skuteczną metodą pozwalającą na utrzymanie równowagi między komfortem pracy dyżurnego ruchu a otaczającą go w pracy rzeczywistością?
Czy zwiększą cierpliwość i samokontrolę pracownika, kiedy niejednokrotnie musi on podejmować decyzje pod presją czasu i zwierzchnika?

Może w tym miejscu zakończę wyliczanie tych przykrych spraw jakie nas nurtują na co dzień – choć jest jeszcze wiele, o których należałoby powiedzieć - jednak spotkaliśmy się tu aby świętować i może choć na chwilę zapomnieć, że jutro wrócimy do swoich miejsc pracy a tam zderzymy się z tym wszystkim o czym powiedziałem i co pominąłem.
Dziś trzeba Nam twardo bronić Naszej organizacji, a szczególnie bronić każdego członka związku.
Podstawowym celem do którego będziemy za wszelką cenę dążyć jest, aby każdy Członek Związku miał pewne miejsce pracy, w godnych warunkach i otrzymywał godziwe wynagrodzenie, żeby, był szanowany przez swojego pracodawcę i jednocześnie szanował swoją pracę.

Następnym celem jest powrót do munduru i służby na kolei, tych dwóch słów nie można rozdzielić. Mundur zawsze był utożsamiany ze służbą – tzn. szczególnym rodzajem pracy, którego podstawową cechą było i jest poświęcenie, włącznie z narażeniem dla idei swojego zdrowia i życia.
To mundur musi być reprezentacyjny i identyfikować w sposób nie budzący wątpliwości noszącego go z określoną go grupą zawodową. Żeby ludzie w kolejarskich mundurach cieszyli się poważaniem społecznym a kolej stawała się atrakcyjną i przede wszystkim bezpieczną formą transportu.

Dzisiaj dla rozwoju Naszego Związku potrzebna jest nowa i młoda krew - nowa myśl.
Dzisiaj dla Naszego Związku najważniejszy jest młody pracownik, który pełen ufności wkracza na kolei.

Koleżanki i Koledzy chce wyrazić Wam szczerą wdzięczność za codzienny trud, za wieloletnią służbę / a nie dyżur/ dla polskiej kolei. Dzięki waszej pracy i postawie podróżni i klienci mogą mieć pełne zaufanie do polskiej kolei, bo to Wy gwarantujecie im bezpieczeństwo. Koleżanki i Koledzy wyróżnieni odznaczeniami resortowymi i związkowymi macie w tym dziele, swój osobisty, znaczący wkład. Oddaliście kolei Waszą wiedzę i umiejętności, swoje talenty, społecznikowskie pasje i obywatelskie postawy.
To dzięki takim ludziom jak Wy Polska Kolej trwa i się rozwija.
To Wasze starania sprawiają, że podróżny czuje się bezpieczny.

Gratuluję odznaczeń, tego symbolu uznania i życzę Wam wszelkiej pomyślności-zdrowia, wytrwałości, sukcesów. Wierzę, że wszyscy jesteście zgodni z taką oto myślą, iż odznaczenie jest symbolem, honorem, jest uzasadnioną dla Was radością i satysfakcją, ale przede wszystkim jest zachętą aby działać dalej, konsekwentnie dążyć swoją drogą.
Chcę za wszystko co już uczyniliście i co zapewne jeszcze uczynicie dla dobra pracowników i kolei serdecznie podziękować.

Mamy dziś święto, więc pora na składanie życzeń:
• Przedstawicielom rządu i samorządów życzę, aby w kolei widzieli ważną gałąź transportu pobudzającą polską gospodarkę, aby stawiali na kolei i jej rozwój. Aby polską kolei scalali widząc w korzyści skali szansę na wygrywanie europejskiej konkurencji.
• Pracodawcom życzę dobrych warunków do rozwoju biznesu, sukcesów rynkowych, szybkiego odzyskiwania pasażerów i przewozów towarów po zakończeniu trwających obecnie remontach inwestycyjnych na polskiej sieci. Przede wszystkim życzę, aby doceniali wkład swoich pracowników liniowych, dostrzegali talenty i nagradzali zaangażowanie.

Koleżanki i Koledzy obecni na tej sali proszę przyjąć pozdrowienia i najlepsze życzenia, wiele sukcesów i satysfakcji z pracy zawodowej oraz szczęścia i radości w życiu osobistym i rodzinnym.
Również serdeczne życzenia przekazuję emerytom i rencistom oraz Waszym Rodzinom.