1999* Już na samym początku roku odbył się sprawozdawczo-wyborczy VIII Krajowy Zjazd Delegatów, który wybrał wszystkie nowe władze z Przewodniczącym Związku kol. P. Geblem na czele. W swoim przemówieniu podkreślił, że – „ ... Nasz czas jeszcze nie przyszedł, bądźmy cierpliwi ! Ale tak się złożyło, że od początku powstania i organizowania się , przechodzimy kolejne zmiany restrukturyzacyjne przedsiębiorstwa i przed władzami Związku III kadencji, też stoją również ważne zadania i wezwania związane z dalszymi przemianami i reformą p.p. PKP” i dalej, że –„... musimy być dlatego, wystarczająco zwarci i silni i sobie wzajemnie ufać ”.

Po podpisaniu przez niektóre centrale związków zawodowych podwyżki wynagrodzeń na ten rok, Związek wszczął spór zbiorowy z Zarządem PKP uważając, że podział środków na podwyżki z góry powoduje zaniżenie średniej płacy w Sektorach : Infrastruktury, Przewozów Towarowych i Przewozów Pasażerskich. Dlatego też, zaraz po wejściu w życie P.U.Z.P, przekształcony Krajowy Komitet Strajkowy ZZDR PKP zobowiązał Komitety Rejonowe do przeprowadzenia referendum w obronie wprowadzonej niegodziwej i kompromitującej podwyżki płac, a na początek maja zapowiedział przeprowadzenie dwu godzinnego strajku ostrzegawczego.

Przedstawiciele Zarządu PKP załamali się, bo chyba źle oceniając sytuację i czując się odpowiedzialnymi za jej powstanie, natychmiast rozpoczęli z nami negocjacje. Na rozmowy, przerywając wizytę w Szwecji przyleciał członek Zarządu i z-ca Dyrektora Generalnego ds. pracowniczych. Po kilku dniach wyczerpujących rozmów, podpisaliśmy Porozumienie i zawiesiliśmy akcję strajkową. Nie realizowanie przez kierowników zakładów pracy porozumienia, spowodowało jego renegocjację poprzez podpisanie w dniu 15 września nowego Porozumienia i zakończenie sporu zbiorowego w tej konkretnej sprawie.

Z działalności statutowej, należy tu wspomnieć, że ukonstytuował się ostatni Tymczasowy Zarząd Okręgowy przy DOIK w Szczecinie, a pod koniec roku przy udziale wiceprzewodniczących Związku kol. M. Grzyba i T. Furmana zostaje utworzona ostatnia na sieci, Międzyzakładowa Komisja Rejonowa ZZDR PKP przy IZ Szczecin.

Na początku września Związek ponosi znowu niepowetowaną stratę, bo oto po krótkiej i nagłej chorobie, odchodzi od Nas na wieczny odpoczynek wiceprzewodniczący Związku i Przewodniczący Sektora Towarowego kol. Tadeusz Serafin. Kol. T. Furman, który zawsze będzie pamiętał słowa, jakie kiedyś od niego usłyszał a to, że – „ Nie Ty będziesz lubiany, ale to co zrobiłeś”, powiedział w imieniu własnym i ogromnej rzeszy kolegów i koleżanek opłakujących i żegnających go m.in. – „ ... Przecież byłeś lubianym i wspaniałym kolegą, przyjacielem i działaczem Naszego Związku, pełen inwencji, nowych pomysłów, życzliwym i pogodnym z dawką subtelnego dowcipu” i dalej – „ Jednak stało się inaczej, dlatego jesteśmy z Tobą Tadeuszu, na ostatnim szlaku specjalnym Twojego życia”.

Nieugięta postawa elit rządowych i kierownictwa p.p. PKP w forsowaniu, ich zdaniem nieomylnego procesu i sposobu restrukturyzacji przedsiębiorstwa, popierana i akceptowana przez dwa tylko „ słuszne związki ” tj. SKK NSZZ „S” i Federację ZZPKol. spowodowała to, że pozostałe centrale związkowe w obronie wcześniej przedstawionego stanowiska, powołały FORUM na Rzecz Obrony Narodowego Transportu Kolejowego. Przy okazji FORUM tłumaczyło kolejarzom, że taktyka popierania i pertraktacji z elitami rządowymi i elitami obecnego kierownictwa p.p. PKP, jaką prowadzą najwyższe władze tych dwu jedynie „ słusznych związków” jest dowodem zdrady interesów kolejarzy.